Af en toe vind ik het lekker een “feelgood” film te zien. Met name als het gaat over de ‘regenboog’ mensheid die verbonden wordt met elkaar. De film Invictus (2009) doet dit middels de sport. As it is in Heaven (2004), door het samen maken van muziek. In Chocolat (2000), smelten de streng gelovige, stugge dorpelingen voor Juliette Binoche en haar chocolade. Iedereen lijkt in deze films opener en vrijer te worden.
Invictus is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Het speelt zich af in de periode dat Nelson Mandela, prachtig vertolkt door Morgan Freeman, vrij komt. Hij wordt tot president gekozen en schaft de apartheid af. Er heerst echter nog veel angst en haat onder de Afrikaanse bevolking. Het rugby team “de Springboks” staat voor blanke onderdrukking. Mandela hoort dat de donkere Zuid-Afrikanen de naam van het rugbyteam willen veranderen en grijpt in. Hij houdt het besluit tegen met de woorden “jullie kozen mij tot jullie leider, laat me jullie nu dan leiden”. Hij zet het rugbyteam in als politiek middel om de blanke en zwarte Zuid-Afrikanen dichter tot elkaar te brengen. Dit door de hulp in te schakelen van aanvoerder François Pienaar (Matt Damon). Het team gaat door heel het land clinics geven aan de zwarte jeugd. En wonderwel ‘krabbelt’ het belabberde team op en groeit uit tot de nationale held van heel Afrika, verbroedert allen en wordt uiteindelijk kampioen van het WK rugby in 1995…
De boeken die ik de afgelopen tijd las “verbroederen” niet echt. Prachtig beeldend geschreven hoor, maar tegelijkertijd een ongekend drama ontketenend. Families vallen uitelkaar in Buwalda’s Bonita Avenu door ‘zaakjes’ die niet aan het daglicht mogen komen. Maya Raskers, Met Onbekende Bestemming, vertelt over een ‘ontaarde’ moeder die haar familie achter laat en haar kind (en man figuurlijk) door het ijs zakt. In De Grens van Pullkinen gaat de leraar vreemd met het nichtje van de hoofdpersoon die haar demente man wil ‘vermoorden’. Of vluchtelingen stuk voor stuk het leven laten op zoek naar een nieuw bestaan in een bizarre reis zoals Wierenga’s, Dit Zijn De Namen.
Boeken zijn een soort langzame films waar je dagen over kunt doen en vet menselijk drama de boventoon voert. Iedereen smul ervan. Prijzen worden uitgereikt voor beste boek, schrijver en wat dies meer zei. Ik ga denk ik nu op zoek naar een ‘feelgood’ boek. Of als je een suggestie hebt laat het me weten…
out of the night that covers me
black as the pit from pole to pole
I thank whatever gods may be
for my unconquerable soul
in the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud
under the bludgeonings of chance
my head is bloody, but unbowed
beyond this place of wrath and tears
looms but the Horror of the shade
and yet the menace of the years
finds and shall find me unafraid
it matters not how strait the gate
how charged with punishments the scroll
I am the master of my fate
I am the captain of my soul
William Earnest Henley, 1875
Invictus is Latijns voor “ongebroken” of “niet verslagen” (unconquered).
Het warmste boek ken je al : Winnie de Poeh.
Een ode aan vriendschap en welwillendheid.
Naar de bioscoop gaan is leuk, of hang op de bank een film kijk is ook leuk. Lezen is fantasierijk en stimulerend! De beste boek “raven brings the light” of “confession of an ugly stepsister”
Lord of the rings…! het ultieme feel good boek, “de goeien” winnen zeker!