Julia & Julie

Op mijn 50tigste bedacht ik een snood plan na het zien van een verfilming van het waargebeurde verhaal: Julie & Julia. De film ken je vast wel. Julia fantastisch vertolkt door Meryl Streep als huisvrouw en dol op lekker eten: “because I do it so well.” Ik hoor het haar zeggen… Ze pakt uit verveling kooklessen op en koken wordt haar passie. Met veel geduld schrijft ze in 10 jaar een lijvig kookboek. De andere hoofdrolspeelster, Julie nog jong en net verhuist naar queens in New York, wil graag schrijfster worden. Zij had ‘maar’ een onafgemaakt boek en een baantje als telefoniste bij een klachtenlijn. Julie vat het plan op om in 365 dagen, alle 524 recepten uit Julia’s boek te maken en schrijft haar belevenissen op in een culi-weblog. Ze deed het gewoon.
Ik dacht na het zien van de super vermakelijke film, doe ik ook. Nou ja, anders natuurlijk, met steeds 50 in mijn hoofd. Ik wilde 50 columns schrijven, 50 lange wandelingen maken, 50 recepten koken. Allemaal binnen 1 jaar en met foto’s erbij. Makkie, maar niet heus. Het is nu 3 jaar later en alleen de 50 wandelingen heb ik inmiddels wél gelopen.

Over voornemens gesproken. Ze zijn leuk om te maken, ze lukken niet altijd meteen. Er is soms wat tijd nodig om je ideëen uiteindelijk echt waar te maken. Zoals bij mij met het wekelijks schrijven van deze column. En bij jou…?
In HP de tijd las ik net een leuk artikeltje. Het gaat over een alternatief voor goede voornemens. Dat is: je “grootste fouten” van het afgelopen jaar op een rijtje zetten en daar van leren. Niet meer doen dus. Ahum, hebben we die allemaal niet gemaakt? Denk het wel. De dame die dit verzon heet Heffernan. In haar erg foute top 5 staat op:
1. geen nee kunnen zeggen,
2. te laat komen,
3. je niet bemoeien met je relatie,
4. geen hulp vragen,
5. te weinig bewegen.

 
Goede voornemens…

Ik heb de mijne
van vorig jaar
maar gerecycled.
Een ‘populair’
-duurzaam product-
voor 2013.

X Rita de Ruijter.
 

Het lijken mij eerder wat ingesleten gedragspatronen. En volgens mij als bovenstaande fout is, dan is het tegendeel goed. Kom je toch weer uit op dingen als meer bewegen, op tijd komen, wel nee zeggen enz. Dat lijkt verdacht veel op een lijstje met goede voornemens, vind je niet? En alleen het idee al dat het “fout” geweest zou zijn, doet me pijn en klinkt helemaal niet fijn. Excuseer mijn rijm… Je mag best wel eens struikelen over je eigen onhandigheid. Zodra je (of je omgeving) er last van hebt ga je vast wat veranderen. Nu of in ieder geval ooit. Dus, doe gewoon als Julie & Julia, voer je voornemens uit. Wandel als je wilt wandelen, eet minder als je gewicht kwijt wilt, stop met je werk of je relatie als je er geen plezier meer in hebt. Vaak zit gemakzucht in de weg en laat je liggen wat je aan zou kunnen pakken. Daarop volgt geheid een bezwaard gevoel. Want als je terugvalt in ‘je zwaktes’, dan hou je een schuldgevoel over aan de verbroken belofte aan jezelf. Hmmm, geen schuldgevoel, dat is pas een goed voornemen. Of zou ik schuldgevoel op mijn lijstje “grootste fout” moeten zetten…?

beleefbalans-julia-julie-column

5 gedachten over “Julia & Julie”

  1. Mooi inspirerend verhaal! Voornemens, schuldgevoel, kunnen zo´n grote druk op lichaam en geest geven dat ik daar in mijn hart eigenlijk helemaal niet aan mee wil doen.
    Ik kan het leven om mij heen al niet meer bijhouden en ga dus ook geen extra verplichtingen aan, nou ja…
    Ik heb mij voorgenomen dat ik dit jaar helemaal mijzelf wil zijn en vooral blijven. Dit is in alle opzichten al een hele opgaaf, dus voornemen!!
    RINY

    Beantwoorden
  2. Dat is echt eng zo’n camera vlak voor je neus, heb je de shoot met Lab Lambriex gedaan?
    Ik ben af en toe ook model voor haar, ze brengt je heel erg op je gemak.
    Flink, dat je die uitdaging bent aangegaan.
    X Barbara.

    Beantwoorden
  3. Dag Barbara & Willem,

    Dank voor je reactie.
    Ik ben het helemaal met je eens Barbara dat fout niet bestaat en schuld al helemaal niet. Vandaar dat ik schrijf: “alleen het idee al dat het “fout” geweest zou zijn, doet me pijn en klinkt helemaal niet fijn…” Het zit echter wel een beetje ‘gebakken in onze cultuur’ om te denken dat er God en gebod, schuld of onschuld, goed of slecht, normaal of abnormaal, hip of ouderwets, gelijk of ongelijk bestaat.

    Geen wonder, dagelijks hoor je op het nieuws “dat is de schuld van…” en wordt er gewezen naar en excuses verlangt van. Ik denk dat ‘de grootste fout’ van ons mensen is om in tegenstelingen of-of te denken. De valkuil van de dualiteit. Het spel van wie heeft gelijk en wie niet.

    In plaats daarvan zouden we ook kunnen denken in en-en. Meer tegelijkertijd gaan gebruiken. Bijvoorbeeld: voor iemand anders zorgen en tegelijkertijd ook goed voor jezelf zorgen. Een serieuze dokter die tegelijkertijd grappige verhaaltjes schrijft, of een grillige kunstenaar die tegelijkertijd nauwkeurig boekhouder is. De realiteit is altijd veel kleurrijker dan de etiketjes die wij erop denken te moeten plakken. Zonder etiket waardeer je meer wat ons bindt.

    Goede voornemens. Ik zie ze als uitdagingen. Niet iets uit de weggaan omdat ik er tegenop zie. De uitdaging van vorige week was een fotoshoot in mijn praktijk met een reeks portretfoto’s. Pfff, eng hoor. Zo’n groot oog voor je neus, hoe moet ik kijken, wel/niet lachen. O jee, het gaf me een hoop spanning en maakte me inderdaad geheel en al “zichtbaar”. Nou, dat het nerveus zijn voor niets was bewijst de foto. Ik sta er best leuk op. Zal je straks zien als ze op de website komen. Zo wordt een weerstand omgezet in een uitdaging met een mooi resultaat. Er gaan er nog 50 volgen (ben ik bang).

    Over “mogen voelen wat je voelt” ga ik nog een column schrijven.

    X Rita

    Beantwoorden
  4. Dit keer geen grote denker of dichter, maar een Succes agenda wijsheid: Als je niet kunt wat je wilt, moet je willen wat je kunt. Kost ook wel eens veel geestkracht, maar geeft geen schuldgevoel.
    Groet van Willem

    Beantwoorden
  5. Nee, Rita, ik vind dat er helemaal geen lijstje moet zijn met “grootste fout”.
    Wat is grootste fout, is er dan ook een kleinste fout?
    Ik heb moeite met het woord fout wat is fout, je doet iets gewoon anders en wie beoordeelt dat. Het is misschien minder goed, maar wat is goed?

    En dan het woord “schuldgevoel”, je schuldig voelen over iets. Is dat erg je mag toch voelen wat je voelt? En dan schuld…wat is schuld?
    Dit kwam bij mij op na het lezen van deze interessante column.
    Ik maak geen goede voornemens dat is later zo frustrerend, als blijkt dat er niets van terecht gekomen is. Wat ik probeer is om in het “nu” te leven en te handelen.
    Lieve groet, Barbara.

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Je kunt een afbeelding invoegen