Jammer hè, dat de Top 2000 op de radio en gogo op de TV alweer voorbij is. Wat vind ik dat genieten al die platen die voorbij komen. Tijdens mijn dienst van patiënt naar patiënt rijdend meezingend met de Poppies, “non non rien n’a chanché”, even later ontroerd raken van Joe Cocker’s “n’oubliez jamais”. Iedere tijd heeft zo zijn charme zogezegd en dat is wat er gebeurt met zo’n top 2000. Je reist door je eigen leven via de muziek. De nostalgie, het je verbinden met muziek, is houden van en… herbeleven van de betreffende tijd. In m’n schooltijd op het St. Vitus in Bussum met het toepasselijke “school” van Supertramp. Snel gingen we in de pauze naar de RR (recreatieve ruimte) waar alle muziek echt de luidspeakers uitknalde. De toenmalige “LP” van Supertramp “crime of the century” ken ik letterlijk nog uit mijn hoofd. Ik rookte toen shekkies met die vervelende sliertjes in je mond, niet chic, maar het hoorde bij die tijd.
Na de LP kwam de beeldplaat en ik had die van Kate Bush met het prachtige nummer “the rainmaker”. De videoclip was met Donald Sutherland als professor en vader van Kate, die het ‘regenmaken apparaat’ gemaakt had. Hij werd opgepakt door de regering. En Kate slaagde er ondertussen in het apparaat aan de gang te krijgen. Donald reed weg met regen op zijn auto naar boven wijzend. Kostelijk.
Een muziekgreep uit mijn reizen. Dichtbij op Texel met Acda en De Munnik, “niet of nooit geweest” of iets verder weg in Cuba met de “chan chan” van de Buena Vista Social Club. Mazzel en een voorrecht was het meemaken van een optreden met een Ibrahim Ferrer nog in levende lijfe in Het Concertgebouw. Dat was nog eens swingen met een meer dan 80-jarige… In het verpleeghuis is dat niet hoor.
Laat je dromen,
als champagnebubbels opkomen.
Leef ernaar,
als inspiratie voor dit komend jaar…
Oh ja en dan de verliefdheden en bijbehorende plaatjes, “every breath you take” van Sting op een skivakantie als opwarmer voor we de piste af zoefden. Of “zaterdag” van Blof waar ik jarenlang op dansde en mijn lief toezong, op zaterdagochtend. Nog steeds het begin van Cappucino op
radio 2 om 9 uur.
De overlijdensmuziek is me niet zo bij gebleven. Twee weet ik er nog en dat is “Nikita” van Elton John waar mijn toenmalige schoonmoeder erg weg van was. En het mooie “spente le stelle” van Emma Shapplin die ik bij het begraven van mijn hond Bietel draaide.
Als ik mee zou doen in de quiz van Top 2000 gogo ben ik meer degene die de liedjes meezingt en de tekst kent. Namen van artiesten weet ik veelal niet.
En na dit korte muziekreisje weer terug naar het hier en nu, 2013. Het nieuwe jaar is daar vol spannende uitdagende nieuwe ‘reisverhalen’ en dromen. Voor ieder weer anders en wat het ook mag zijn, leef je droom!
Dag Willem,
Dank voor de inbreng van de juiste titel “Cloudbusting” van Kate Bush. Het wordt al wat lichter en hoop gauw te dansen in de sneeuw en te schaatsen op het ijs…
X Rita
Lieve Rita,
Dank voor het doen herleven van Emma Shapplin; prachtige uitvoeringen gevonden op Youtube. Een beetje ” Droom je leven”, hoewel dat eigenlijk niet mag. Er wordt gezegd: droom niet je leven, maar leef je droom. Maar zo af en toe, als je wat ouder wordt, moet je je dromen en je leven wat op elkaar aanpassen. Je mist meer dan je meemaakt! Helemaal niet erg (Martin Bril).
Voor Kate Bush is 10 jaar leeftijdsverschil een hele generatie. Wel de door jou beschreven prachtige clip op Youtube. Titel is Cloudbusting.
Veel lichtjes en dromen toegewenst en blijf dansen in de regen.
Groet van Willem