Ik wordt een beetje bedroefd bij het zien van takjes slepende duiven in mijn tuin. Ze zijn bezig een nestje te bouwen, nota bene al op Blue Monday. De natuur is hopeloos van slag met die ‘prut’ winter. Vorig jaar sneeuwde het nog op 30 maart, ook zoiets raars. Nu gaat de natuur ‘naar de knoppen’ zeker als het zo gaat vriezen. Het nestje van de duiven ook.
Op de radio heeft men het nergens anders over op maandag 21 januari, dan de depri blue Monday. Opgeleukt door: Wat vindt jij nu het fijnste geluid om te horen? Krekels, een afspringend dopje van een bierflesje, het starten van een Kever… Wat is je fijnste bestemming? Je mooiste of depri plaat? Noem het maar op.
De stunt om blue Monday te verzinnen komt van de Britse psycholoog Cliff Arnall die met het reisburo Skytravel ‘in zee’ ging. Begin januari zouden voornemens gestrand zijn, het is nog lang donker, de gezellige Kerst alweer voorbij en de eindejaarsuitkering opgegaan aan de dure decembermaand. Even schudden en de cocktail meest depressieve dag komt eruit rollen. Lariekoekjes natuurlijk. Ontstaansfactoren van een depressie zijn heel verschillend. Zeker kampen een aantal mensen in de winterperiode met neerslachtige gevoelens. Dat is waar. Zelfs de sneeuw die de wereld ‘oplicht’ ontbreekt nu helaas. Dieren hebben ook weleens een ‘off day’ wat meestal met hormonen of spanningen in de groep te maken heeft. Eigenlijk kunnen zij gewoon volledig in het moment zijn, zonder figuurlijk voor- of achteruit te kijken.
Maar goed, de mediastunt is wel gelukt. Al bijna 10 jaar na ‘de ontdekking’ hebben we het er nog steeds over. Arnall blijkt zelfs nog een aantal dagen op zijn naam te hebben staan. Zo ‘berekende’ hij wat de beste dag is om ijsjes te eten en maakte hij een formule voor het ‘perfecte lange weekend’. Dat is wat mij betreft het hele jaar door… Weer of geen weer. Nu wil ik graag winter! Maar Nederland zit in een spagaat tussen een warmtefont met zachte lucht en een extreme koudezone. Nou ga maar eens kiezen dan. Dus we hangen er een beetje tussenin. Als ouderenarts mag ik het misschien niet hopen, maar toch, maar heel stiekum, wil ik toch graag lekkere vrieskou en sneeuw in de winterperiode. De oudere mens zit er niet op te wachten, want naar buiten gaan is dan een gevaarlijk uitje. Ah, ik weet de oplossing al, ik loop gewoon even een rondje mee…
Rita, ik reis naar Oostenrijk om van de winter te genieten en wat tref ik daar aan? Temperaturen boven nul en steeds groter wordende groene grasvlaktes.
De voetpaden zijn ijzig glad en nodigen niet uit tot lange wandelingen.
Toch heb ik genoten door de andere omgeving en de sneeuw, die na 1 1/2 week viel. Daardoor was het weer heerlijk wandelen en genieten van het mooie landschap!
Toch verlang ik hier ook naar temperaturen onder nul.
Onlangs las ik in een interview met Claudia de Breij een prachtige manier om uit een dip te komen aan de hand van een kinderliedje:
“Deze vuist op deze vuist en zo klim ik naar boven.”
Ontroerend door de eenvoud. Als ervaringsdeskundige weet ik dat de uitvoering minder eenvoudig is; maar toch mooi een beetje licht in donkere dagen…