Heerlijk vind ik het om op blote voeten te lopen… Langs het strand of gewoon door het gras. Het geeft een gevoel van vrijheid en juist ook verbondenheid met de elementen van de natuur. Nu is water langs je voeten heerlijk aan zee bijvoorbeeld. Het wordt een ander verhaal als op vakantie de regen door de straten spoelt en je loopt te soppen in je slippers. Nu was ik pas op Corsica en de eerste dag wist ik niet wat ik meemaakte. REGEN!!! En nota bene stromend door de straten. We voelden ons een soort natte kat in het nauw in de zomerkleertjes. Zonder plu natuurlijk, hoewel ik tig opvouwbare exemplaren heb. Daar denk je toch niet aan…
Al schuilend, op een verlaten overdekt terras, werden we getroffen door een stel dat daar liep met paraplu. Het wonderlijke was echter dat hij op blote voeten liep en zij op ZIJN slippers?! Zelf droeg ze haar eigen schoentjes in haar hand. Was dit “echte liefde, lage slippers”, zoals in de film, echte liefde hoge hakken? We keken elkaar aan en schoten in de lach. Hmmm, goed geregeld heeft ze dat. Dat doe je dus ogenschijnlijk als je vanelkaar houdt, denk ik. Dan worden materiele dingen niet meer van belang.
Je bent in staat te delen simpelweg om je partner onbaatzuchtig te plezieren zonder er wat voor terug te verlangen. Tsja en de liefde is een zo veel bejubelt, beschreven, bedicht, bezongen, ‘iets’. Maar wat is dat ‘iets’? Kan je er met je verstand bij, het bedenken? Is het wat de kerk predikt: “de Liefde van God/TAO/Boedha/Allah” als je daar al in gelooft? Is het de liefde die de dood ontstijgt zoals bij Romeo & Julia? Waar verbind je je mee in het leven of in de liefde? Theo Fischer schrijft in zijn boek “de kunst van het nietsdoen”: Liefde is geen zakelijke transactie… Ware liefde kan alleen worden gevoeld, beleefd en nooit bedacht. De ander te respecteren zonder te willen betuttelen, met de ander samen te leven en hem of haar een vrije ontplooing van het eigen leven toe te staan, dat is liefde. ” Nou, de slippers van hem zijn ‘verzopen’, maar de liefde van dit stel kan echt wel een regenbuitje hebben!
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt,
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man, alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.”
