“Geluk is gevaarlijk”, zo heet een dichtbundel van Rutger Kopland. Heb het boek gekregen toen ik in het ziekenhuis lag. Voelde me niet zo gelukkig op dat moment. Zo vertaalde ik de titel dan ook. Geluk in de vorm van gezondheid kan zo verdwijnen, vandaar het gevaarlijke.
Van het weekeinde had ik “een gelukkie”. Ging fietsen langs de Eem naar het “Netelenburgerpad”, een klompenpad. Onderweg zag ik een leus op een beschadigde beuk geplakt: “auw, wil jij ook een beuk, sufferd”. Er was iemand tegen deze boom aangereden… Grappig. Alles wat leeft kan zich pijn doen dacht ik. Ook een beuk! Bij het klompenpad aangekomen, ging ik op mijn favorita plekje zitten. Beschut onderaan het dijkje langs de oever. Er stond namelijk veel wind.
Prachtig uitzicht heb je er, verschillende soorten vogels, lisdotters op het water en langs de rand knotwilgen. Tsjoe, wat een windvlaag ineens. Was even bang voor natte voeten. Hoor ik achter me gekraak en gekreun en een zachte plof. Kijk om en zie nog geen meter achter me een knotwilg omvallen. Zat erbij en keek ernaar… Met het besef dat ie ook de andere kant op had kunnen vallen, sprong ik op. Verbijsterd keek ik naar het reuzengevaarte. Vermolmd vanbinnen, dat was de bomendokters oordeel. Beetje ontdaan ging ik het klompenpad lopen. Dwars door de wei met paardjes, weer een hekje door resulterend in een klein paadje langs het water. De wind leek steeds feller te worden en het water zwiepte op. Hmmm, dacht ik, geluk kan gevaarlijk zijn… Ik besloot terug te gaan. Ongeluk kan in een zuchtje wind of een auto zitten. Vraag maar aan de wilg of de beuk. En… ik heb net al geluk gehad. Teveel ervan mag ik dus ook weer niet verwachten. Gelukkig kwam ik die middag weer heelhuids thuis.
Wat een lief en mooi stukje! XX