Een Kerstlegende: “Engelenhaar”

Sim de grijze Spin merkt dat hij niet echt geliefd is. Althans, telkens als een dame hem ziet loopt dat uit op gegil. Zou hij zo lelijk of eng zijn vraagt hij zich af? Hij vindt een plekje binnen in de herberg. Weet je wat, ik spin een web, dat is in ieder geval wèl mooi… De volgende dag ziet de eigenaresse Sim en dat is helemaal niet naar haar zin. Getsie een vieze spin in mijn schone kamer! Ze pak een bezem, veegt het web naar beneden en verjaagt Sim de Spin. Sim zit nu stil en triest in een hoekje. Verdrietig verhuist hij naar de stal. Hij gaat nu een super fijnmazig web bouwen. Dan kan ik makkelijk vliegen vangen. Doe ik in ieder geval voor de dieren in de stal ‘goed werk’…
Stiekumpjes wil Sim zo graag mooi zijn, maar dat kan nou eenmaal niet met van die lange harige poten. Dat maalt maar door zijn gedachten tijdens het spinnen. Het wordt echt een prachtig web. Inmiddels is het avond geworden en onder hem gaan plotsklaps lichten aan en hoort hij gehuil… Van een baby? “Hij heeft het koud”, zegt de vrouw die zich over het kindje buigt, “het sto is niet genoeg denk ik…”
Sim heeft een plannetje. Hij brengt zijn zijdeachtige web naar beneden en legt het op het kribbetje. De moeder, ze heet Maria, ziet het ‘dekentje’ en drappeert het over het kindje. Het huilen stopt en tevreden gaat hij slapen. Maria bedankt Sim die trots op de rand van het bedje zit. “Hoe kan ik je bedanken”, Sim? Oh, de grijze spin begint te glimmen van geluk. “Zou ik ook mooi mogen zijn”, vraagt hij verlangend met en blos op zijn wangen? Maria vertelt Sim dat dat niet kan. Iemand anders zijn dan je bent dat gaat niet. Maar, ik zorg ervoor dat als de mensen je in de avond zien ze zullen denken, aha een spin dat betekent geluk…
Daar komt dus het gezegde vandaan: “een avondspin zegent geluk in”. Ter ere van Sim de Spin hangen wij het spinsel van hem, oftewel engelenhaar (geluk) in de kerstboom. Een prachtige Kerstlegende over het beste doen wat bij je past. Voor Sim is dat een web bouwen. En met zijn spinsel brengt hij warmte en geluk. Ook onze hersenspinsels maken ideëen hoe ‘we’ of onze situatie anders zou moeten zijn dan het is. Zo gaat de tijd aan ons voorbij met wachten op iets wat mogelijk niet komt. Oftewel om met Jan van Koert te spreken: als fout niet langer fout is en goed niet langer goed, dan ontstaat rust en ruimte om ons unieke zelf te zijn. Zodoende geven we warmte aan elkaar, gewoon groots in al zijn eenvoud.
Ik wens je hierbij een waarachtig warme kerst!