Ik heb net afscheid genomen van een Zorggroep waar ik een fijne opdracht mocht uitvoeren. Dat afscheid vind ik steeds lastiger om te doen. Ik heb namelijk het voorrecht gehad veel mooie mensen te mogen ontmoeten in de meest uiteenlopende situaties. En van veel mensen afscheid genomen. Een aantal leven namelijk niet meer, zo gaat dat. Dat is “doodgewoon”. Ik heb me thuis gevoeld, het team is weer compleet en goed op de rit. Daar heb ik als klein onderdeel in het geheel aan meegewerkt. Dát stemt me nou wel weer blij. Tegelijkertijd denk ik ook wat “bezield” me om als ZZPer te werken en steeds een begin en eind ergens aan te ‘moeten’ breien. Nou ja, dat weet ik wel, maar toch stemt me dat nu enigszins weemoedig.
Op mijn revalidatie afdeling hebben we een mandje staan met wijze kaartjes en bijzondere tekstjes erop. Drie verschillende, dus ook vandaag op mijn laatste dagje trok ik net als altijd 3 kaartjes.
Er stond op en ik lieg niet:
1. “je bent vrij”
2. wat een boffert…
3. denk er ook eens aan wat de andere kant betekent.
Ook nog in deze volgorde… Ja ik ben vrij en ik bof daarmee. De andere kant bezien bof ik ook als ik niet vrij ben en werk heb dat mij oprecht inspireert. En… niet te vergeten anderen helpt en heelt. Leuk en lekker makkelijk bedacht. Nee, er wordt natuurlijk bedoeld hoe die vrijheid ook zijn tegendeel heeft. Geen langdurige continuiteit, of gezamenlijke groei, steeds brandjes blussen in hectiek en of crisissituaties. Eigenlijk hoor ik erbij en tegelijkertijd ook niet. Wordt gewaardeerd en ook weer niet. Alles gaat voorbij en is maar voor even als in het hele leven. “Dag hoor, succes ermee…” En men zwaait mij uit met een bloemetje als afscheid. Soms met een gemeende traan, of handkus en soms zonder enige interesse in wie ‘dat’ nou eigenlijk was…
Ik ga toch al deze mensen missen nu ik weer onderweg ga naar ‘elders’. De mier in Toon Tellegens verhaal ging op reis om uit te vinden of hij de eekhoorn zou gaan missen. “Missen, je weet toch wel wat dat is? Nee, zei de eekhoorn. Missen is iets wat je voelt als iets er niet is. Wat voel je dan? Ja, daar gaat het nou om. Dan zullen we elkaar dus missen, zei de eekhoorn verdrietig. Nee, zei de mier, we kunnen elkaar ook vergeten…” Ik ga in ieder geval de ervaring die ik hier opgedaan heb niet vergeten.
als je je
met zorgeloosheid
kon omringen
en dat dat
je ruimte
was…
Volgens mij oefen ik mezelf in het “loslaten”, het komen en gaan net als in de hele natuur. Ik laat nu het werk voor even los en ga andere kanten van mezelf verkennen. Die mogen er namelijk ook zijn. Ik keer mijn rug naar “Duruk Goudrug”. Wat zoiets betekent: “ik ben druk maar kom gauw terug”, zoals Poeh beer druk doende mensen noemt. Ik ga ont-moet-en. Doe pas op de plaats om echt de kunst van het niets doen te ervaren. Wezenlijke aandacht voor mezelf en de mensen die ik een tijdje niet heb kunnen ontmoeten. Aan zelfexpressie doen in de vorm van beeldhouwen in het mooie Andalusie. Wandelen om conditie te behouden, een leeg hoofd te krijgen en sterk op beide benen te staan. Om me verder te ontwikkelen in de management cursus die er aan zit te komen. Je begrijpt het, ik ga me met zorgeloosheid omringen, omdat ik wens dat dat óók mijn ruimte is. In ieder geval tot mei want zo lang ‘ben ik vrij’.
Even niet zorgen voor Jan en Alleman, maar de andere kant van jezelf te ontdekken door letterlijk stil te gaan staan bij jouw steen. Die je vriend en je vijand zal worden als je de confrontatie met hem aangaat…… en dat in alle vrijheid. Dat wordt dus bikkelen. Je boft… veel plezier.
Riny
Hoi Rita,
Mooi en heel spiritueel. Daar gaat het volgens mij echt om. Het niet vasthouden en dus ontmoeten. De ander kan pas echt voor je bestaan wanneer je niets hoeft, liefs,
Hans
Veel plezier en tijd gewenst in je vrije maand!
Ont-moet-ze!
Lieve Rita,
Wat schrijf je dat mooi, ont-moet-en, heerlijk niets meer moeten lekker meegaan met de flow!
En ont-wikkelen, hier ga je de wikkels er af halen en kijken wat er tevoorschijn komt.
Vooral bij het beeldhouwen en tijdens het wandelen.
Een fijne tijd en geniet.
Liefs
Barbara.
Hallo Rita
We hebben elkaar gemist geen afscheid kunnen nemen maar ik wens je alle goeds. Geniet van je reis, ik ben er 2 jaar terug geweest inderdaad geweldig daar en lekker even vrij.
Tijd om weer nieuwe dingen te gaan ondernemen en wie weet zien we elkaar weer ergens.
Ik blijf je volgen hier.
Liefs Henny
Lieve Rita,
People come into your life for a reason, a season or a lifetime.
Warme groet van Willem