Oud en Nieuw 2

Mijn geduld is danig op de proef gesteld. Ik had zelf al moeite met ouder worden, schreef ik in de vorige column en nu word ik ook nog geconfronteerd met het ouder worden van mijn elektrische apparaten. Nu snap ik best dat ze niet ontworpen zijn om een leven lang mee te gaan, maar om het tegelijkertijd zo’n beetje met z’n allen af te laten weten ook weer niet. Het begon met mijn printer. De factuur die ik op 2 januari wilde printen, wou er niet uit komen. Oké, de inkt was al wat raar op het papier, maar de computer gaf niet aan dat de patroon leeg was. Nieuwe inktpatronen erin hielp niets. Hmm, dat wordt dan toch een nieuwe printer kopen. Met het installeren ‘crashte’ mijn computer. Paniek natuurlijk… “Oh, zie je wel je hebt het helemaal verkeerd gedaan”, mopperde ik op mezelf. Ik ben namelijk niet zo’n held met al dat computer gedoe en wist zeker dat ‘het mijn eigen schuld was’. De hulptroepen konden me niet echt geruststellen. En bibberend haalde ik snel een externe schijf om te redden wat er te redden viel. Pfff, dat lukte gelukkig. De diagnose van de computerdokter was een kapotte harde schijf. Tsja en die moest vernieuwd worden. Nu hecht ik erg aan ‘oude beestjes’ ook in computervorm. Dus hij mocht blijven. Ondertussen hielden zowel mijn droger én stofzuiger ermee op. “Grumbel, grumbel (dit is de nette versie), wat hangt er in vredesnaam in de lucht”, riep ik vertwijfeld… Stofzuiger gekocht, droger gerepareerd.
De eerste 2 weken van dit jaar waren vrij voor mij. Die heb ik ‘goed besteed’. Lekker veel geld uitgegeven en niks blij dat ik er van werd. Een goede kant die aan dit alles zat was de ‘ontmoeting’ met mijn tablet. Die had ik nog niet echt goed leren kennen. Vond ik eng natuurlijk. Gewoon omdat ik niet vertrouwd ben met de werking van ‘het ding’. Inmiddels vind ik de surface pro een toppertje. Een mooie combi van windows en apps met touchscreen.
Natuurlijk kwam ik in “verzet”, uit wanhoop dat ik zo afhankelijk schijn te zijn van allerlei faciliterende apparaten. Vandaar nu mijn uitstapje naar Jan Fabre zijn tafel waar verzet in het tafelblad uitgesneden staat. Een prachtige tafel te zien in Kasteel Nijenhuis te Wijhe (vlak bij Zwolle) met in de glasplaat allemaal handjes erop van hem en vele kinderen. Ik vond het het mooiste stuk uit de collectie, waarschijnlijk omdat ik nu aan mijn eigen verzetstafel zit.
En ja hoor, eindelijk na 3 weken is mijn hele huis weer vol bedrijvigheid wat me innerlijke rust geeft. Ik kan weer computeren, mailen, printen, de was droogt vol automatisch gemak lekker binnen en het huis is weer pluisvrij met de nieuwe stofzuiger. Zo, een goed begin van het jaar is heel veel werk heb ik bemerkt… Daar moet je geen half werk mee leveren.