Papa Stef Bos

“Pessimisme is niet ver genoeg in de toekomst kunnen kijken, Punt.” Zo begint Stef Bos zijn optreden in Amsterdam Carré. Daar moet ik even bij stilstaan om de tekst goed te begrijpen. Stef maakt van zijn concert een ware conferance. Hij vertelt over zijn Papa (is in 2012 zelf ook Papa geworden) die inmiddels 90 is. Dat zag er in 1990 toen hij het liedje schreef, nadat bij zijn vader kanker was geconstateerd, niet direct naar uit. “Nee jongen, zegt zijn Papa, die crisis is een golfbeweging net als vroeger. Dat komt wel goed, maar niet direct. Pessimisme is…” Ja hoor, we kijken niet ver genoeg vooruit. Beiden, vader en zoon, ervaren nu “Het Midden”, ook een mooi liedje. Niets zwart en wit, maar grijs, dat vindt hij wijs. Soms wordt ik wakker, zegt Stef, met het idee dat je iets niet hebt, in plaats van wel. Zo’n zwart zompig gevoel. Ja, die buien hoor je terug in zijn muziek en bijbehorende teksten. Nog één glas “Wodka”, is een melancholisch lied en tegelijkertijd vrolijk door de opzwepende acordeon. Deze troubadour en woordkunstenaar heeft de toneelschool in het Belgische gevolgd. Hij hing veel rond in bars met namen als De Narcist of Korsakov. Van de ene kon je bij het vergeten gewoon naar de andere overstappen…
En geluid is de onderbreking van de stilte, of was het toch andersom? En wij zaten in de zaal maar 20% onszelf te wezen, vond Stef. De rest is onze voorouder die in ons zit. Lijkt Stef ook op zijn ouders?
In een interview met Jan Vriend, “Papa dichterbij dan ooit”, zegt Stef de stemkleur van zijn moeder te hebben, samen met haar muzikaliteit en levenslust. Zijn vader is geen prater, wat saai, maar wel betrouwbaar en oprecht. Moest wel met de ‘groeibriljanten’ juwelierzaak die ze hadden. Zijn Papa laat hem op de lange termijn denken en beseffen wat je beslissing nu voor volgende generaties betekent. Niet teveel je oren laten hangen naar de geest van de tijd. Dan kijk je snel verder dan jezelf… Mooie gedachte, ik ga um vasthouden.
Stef vertelt verhalen aan zijn zoontje om hem zijn eigen keuze te laten maken. Het “spoor dat bij je past” vind je zelf door omringt te zijn met mensen die met hart en bezieling werken en tevens begaan zijn met hun omgeving. Maar ik geloof, ik geloof dat ook… Dat is vast ‘De Onderstroom’ die Stef zijn fans meegeeft met zijn muziek. Ga maar eens luisteren. Niet het ‘uitgekauwde’ Papa, maar de rest van zijn oeuvre. Kortom: “Stef, Baie dankie vir een wonderlyke aand”.