Ik heb een paar honderd kilometer gereden voor een expositie in Hengelo (Ov), “de plaatsbepaling”. Wegens succes verlengd, stond er op de website… De plaats was lekker buiten en de locatie idyllisch. Langs een meertje, met een waar prieeltje en meerdere terrasjes. Een superlocatie voor een evenement. Die hadden ze ook die middag, diverse optredens van live-bandjes. En een giga barbecue. De beheerder was reuze vriendelijk, wees de weg en bood me spontaan een kopje koffie aan. Verder was er (nog) niemand te bekennen. De expositie stond rond het meertje opgesteld, dus je kon een leuke wandeling maken. Wat te zien was, was ronduit verdrietig, niets aan wat mij betreft. Zonder kunstkenner te zijn durf ik dit wel te zeggen. Één ‘plaatsbepaling’ moest ik wel even om grijnzen. Dat was een kunstwerk waarbij aan het begin een 3-wiel kinderfietsje stond, daarna diverse schoenen op een plank en aan het eind een rollator. Een duidelijke levenslijn, waarbij de kijker zichzelf kan plaatsen. Nou, die kunstige route was ik snel ‘klaar mee’. Op m’n programma stond verder een rondje Hengelo van 11 kilometer en daar had ik zin in. Op zoek naar de Sint Remigiuskerk, want daar begon de wandeling.
Mijn tomtom stuurde me helemaal fout. Ik reed de kerk voorbij. Echte Belg, ze weet niet eens waar we zijn moeten, mopperde ik tegen haar. Ik vind het zelf wel, dacht ik. De kerk stond echter niet aan de Kerkstraat en heette ook anders, de Sint Lambertus Basiliek. Nu was ik in verwarring. Ik vroeg naar de Remigiuskerk aan 2 Hegelo-ers en zij kende um niet. Laat het kaartje maar even zien daar komen we wel uit. Het was ook erg snel dat zij het wel snapten en ik verwarrings-vrij was. Het is in Gelderland hoor. Ja hoor, het stond er gewoon bij… Niet opgelet met mijn slaperige hoofd vanmorgen met googelen. Ik voelde zeker enige schaamte en zei, “oh dan ga ik daar wel even binnen kijken”. Het echtpaar fietste weg en ik hoorde haar nog net zeggen: “ik dacht dat het misschien wel heel erg zou zijn…”. Nou dat was het niet, buiten het feit dat ik mezelf nu een ‘Belg’ vond. En de kerk in wilde ik niet want er was net een mis begonnen. De heilige Lambertus blijkt de patroon te zijn van gehuwden en textielarbeiders. Ben ik allebei niet. En hij wordt aangeroepen bij ziekten als verlamming, ook bij het vee. Mijn benen werken nog prima, dus op naar een andere wandeling. Vanwege mijn ‘Stoffelse appeligheid’ ben ik het Appelpad in Appel maar gaan lopen. Daar reed ik per slot van rekening toch bijna langs op weg naar huis. Het was een fijne wandeling, al stonden de bordjes niet allemaal goed op z’n plaats. Geen probleem deze keer. Gelukkig wordt ik al een stuk beter in plaatsbepaling en kaartlezen, ahum…
Kijken
hoe het licht
wandelt
over het land
met de schaduw
aan de hand
hoe de ruimte
vorm krijgt
van zien
Josef Deleu
Zo zie je maar…verwarring ten top als je een geplande route wilt lopen. Dus gewoon je neus maar achterna gaan en erop vertrouwen dat je een prachtige dag of wandeling maakt.
Laat je verrassen zou mijn divies zijn…een kunst op zich!
RINY
Lieve Rita,
Wat was je dichtbij…Hengelo Ov en ook wat was je dichtbij mijn geboorteplaats Doetinchem in Hengelo Gld. Ja, het is er prachtig. Ook Vorden en Ruurlo en overal is het heerlijk.
Fijne zomer,
Hans
Nu je Hengelo – Overijssel hebt gevonden, weet je ook waar Hengelo – Gelderland ligt? Wat ben je ondernemend om iedere keer weer een mooie wandelroute uit te zoeken en er tussendoor ook nog jouw columns schrijft. Heel leuk – vrgr, Joop
Ik heb genoten van je reis Rita!!
Is dit nou zo’n typisch gevalletje van: ‘het gaat niet om het doel maar om de reis er naar toe’?