Bij de start kom ik een meisje van een jaar of 8 tegen en haar 3 zusjes plus ouders. Zij klopt haar klompjes uit. Ik denk terug aan mijn jeugd. Als middelbare scholier liep ik ook op klompen, dat was in 1976. De indiajurken die ik droeg ook. Heel andere tijd was dat. Geen mobieltjes, gewoon op de fiets naar school met boterhammetjes in een trommeltje. Naar muziek luisteren via een transistor radiootje en bandjes. Toppop kijken, wat nu als flashback op de tv te zien is. De bandjes Abba, de Rubettes, Supertramp, Slade, voor mij geen vergeten namen, wel nostalgie. Gelukkig blijft de top 2000 door de jaren heen bestaan en staat die knop weer aan!
Het pad is heerlijk en heel stil, net als Ederveen. Het gaat dwars door landerijen met knotwilgen, kleine tussendoorpaadjes, bruggetjes, lieve boerderijtjes. Waar het gister nog bijna windstil was is de wind nu uit het oosten, koud en de temperatuur ook gezakt naar zo’n 2-5 graden. Buiten het leren waarderen van wandelen, zal je ook moeten leren ontberen. Je krijgt trek of dorst en er is geen bankje, pijn in je voeten, of ze worden nat enz. Je moet af en toe struikelen of een uitglijder maken om te ervaren dat je goed moet oppassen waar ik mijn voeten neerzet 😉 Door aandacht voor wat je doet (of juist niet doet) kan je in het hier en nu leven. Zoals ik nu ieder stap zet en wel zie wat de dag me brengt!