Zo vandaag zoek ik het ‘hogerop’… Het Valksepad. Dan weet ik vantevoren in ieder geval dat er niet gebaggerd hoeft te worden door en over modderpaden. Ik haal mijn wandellaarzen op bij de schoenmaker, de zool had losgelaten. Niet verwonderlijk met al die nattigheid. Wel heb ik heb altijd een paar schone sokken bij me want natte voeten vind ik niet wat. Het waait behoorlijk en ik wil opstappen bij de Ijzertijdboerderij aan de vijfsprongweg in Lunteren. In alle jaargetijden vind ik het mooi in Lunteren en Wekerom. Er waart daar een heerlijke bos- en zandnymf rond volgens mij. Ik voel me er altijd heerlijk en het bosgedeelte van het pad en het stukje Wekeromse zand is en blijft voor mij sprookjesachtig mooi. De start van het pad ging wat stroef voor mij. Ik kreeg de rits van mijn jas niet dicht en tsja, uit mijn jasje waaien zie ik niet erg naar uit. Met enig geduld lukt het gelukkig toch. Ik zie ook niets raars aan de rits. Ik loop door de ijzertijdboerderij heen en zie aan de papieren zakdoekjes dat er druk gebruik van wordt gemaakt als plasplek. Het is natuurlijk ook het enige beschutte plekje om in het wild te plassen, maar toch… Er liggen veel omgewaaide bomen op t pad. In tegenstelling tot gisteren kom ik niet veel mensen tegen, dus heb ook geen leuke anekdotes. Mijn lunch eet ik met een subliem uitzicht op een bankje met de Tekst: ik hou van jou, ik hou van wandelen, ik hou van wandelen met jou… Lief hè. Ik hou van wandelen in mijn eentje, alhoewel ik de wandelingen met iemand samen wel beter onthoud.